Przyjemność tekstu, rozkosz czytania

Posts tagged “Pynchon

Wiktor Pielewin, Napój ananasowy dla pięknej damy

Posted on 12/01/2014

„- Czym Pan jeździ? – Czasem jadę na grzybkach, czasem na kwasie” – bez skrępowania wyznaje jeden z bohaterów Napoju ananasowego dla pięknej damy, nowego zbioru opowiadań Wiktora Pielewina. Nie wiadomo na czym jedzie Pielewin, ale muszą to być narkotyki najlepszego sortu, bo tak zwariowanych historii nie da się napisać na trzeźwo.   Bohaterem Operacji Burning Bush – opowiadania, które otwiera tom – jest Siemion Lewitan, odeski Żyd z dyplomem anglistyki w kieszeni, który zostaje zwerbowany przez rosyjskie służby bezpieczeństwa (FSB). Zadaniem Siemiona jest nawiązanie kontaktu z Georgem W. Bushem i udawanie przed nim Boga. Przeprowadzenie operacji jest możliwe dzięki specjalnemu nadajnikowi, który Rosjanie umieścili wraz z plombą w zębie prezydenta USA. Gdy FSB chce wpłynąć na Busha, w głowie prezydenta rozbrzmiewa majestatyczny głos…

Skręty i paranoja. Thomas Pynchon, „Wada ukryta”

Posted on 15/09/2011

Najnowsza powieść legendarnego amerykańskiego postmodernisty, Thomasa Pynchona, reklamowana jest przez wydawnictwo Albatros jako „powieść detektywistyczna noir” nawiązująca do kryminałów modnego ostatnio Chandlera. Ta próba zwekslowania Wady ukrytej z pokrętnych torów postmodernizmu na proste szyny czarnego kryminału jest skuteczna do momentu, gdy rozkręca się akcja powieści. Wtedy okazuje się, że – mimo powszechnie głoszonego końca postmodernizmu – Pynchon uparcie posługuje się postmodernistycznym kodem, zaś cechą rozpoznawczą jego powieści pozostają zakrojony na wielką skalę (urojony) spisek i zakręcona fabuła.   Akcja powieści rozgrywa się na początku lat 70. XX wieku w Los Angeles, a jej leitmotivem jest nabity najlepszą marihuaną skręt, którego wszędzie pełno: zapiekany w hamburgerach, drukowany na koszulkach, przyklejony do ust prawie każdej długowłosej istoty w mieście. Jak zwięźle rzecz ujmuje Pynchon – „opresywny świat…

Twarz pisarza. Don DeLillo, „Mao II”

Posted on 16/08/2011

1. Przy okazji Białego szumu Dona DeLillopisałem o „schematach fabularnych” i „powracających natrętnie motywach” wykorzystywanych w jego powieściach; lektura opublikowanej w 1991 roku powieści Mao II utwierdziła mnie w przekonaniu, że amerykański pisarz pisze od nowa wciąż tę samą książkę. Najwięcej podobieństw widzę pomiędzy Mao II i późniejszym o niemal 20 lat Punktem Omega: samotny, ukrywający się na odludziu pisarz, który kontakt ze światem zewnętrznym nawiązuje wyłącznie za pomocą swojego asystenta, Scotta Martineau, do złudzenia przypominają bohaterów ostatniej powieści DeLillo. Podobieństwa nie wyczerpują się na poziomie postaci – obie powieści dotykają też tych samych problemów: lęku przed tłumem, utratą jednostkowej tożsamości, wciągnięciem w tryby machiny medialnej.   2. Twarz. Główną postacią Mao II jest Bill Gray, autor dwóch legendarnych powieści, który wśród mediów i…

Książki, na które warto czekać (II)

Posted on 30/07/2011

Kanikuła powoli się kończy, wydawnictwa przygotowują się do szturmu na nasze wątłe, czytelnicze portfele. Przejrzałem zapowiedzi i stwierdzam, że będzie na co wydawać – poniżej lista planowanych lektur, która pewnie będzie się teraz rozrastać z miesiąca na miesiąc. 1) Michel Houellebecq, Mapa i terytorium, W.A.B. – jedna z gorętszych premier, bo primo, pisarz dostał za tę powieść nagrodę Goncourtów, secundo, odwiedzi Kraków z okazji 3. Festiwalu Literackiego im. Josepha Conrada. 2) Thomas Pynchon, Wada ukryta. Kultowy postmodernistyczny pisarz. W Internecie krążą już pierwsze, pozytywne recenzje tej powieści, którą wydać ma Albatros. Kiedy, gdzie, za ile? Tajemnica, jak twarz Pynchona. 3) Klas Östergren, Gangsterzy, DodoEditor. Kontynuacja porywających Gentlemanów, którzy – pomijając oczywiste walory literackie – zostali też pięknie wydani. Cytrynowa okładka Gangsterów rzuca na kolana. 4) Cormac McCarthy, Suttree, Wydawnictwo Literackie.…